My running story

Of het een trend-dingetje was, ik weet het niet, maar ook ik wilde hardlopen. Ik, diegene die maar net aan een voldoende scoorde bij de piepjestest en zodra het rondje park voorbij kwam op school, ik me het liefst ziek meldde. Juist ik, diegene met 0 conditie, wilde ook gaan hardlopen.

Ik heb in mijn verleden heus wel sporten beoefend, maar eigenlijk allemaal sporten waarbij je je conditie niet gebruikt. Zo heb ik 9 jaar van mijn leven geturnd, daar een half jaar bij ge-acrogymed. En toen ik van de selectie werd afgekickt omdat ik niet sterk genoeg was (nog iets waar ik nu hard aan werk), ben ik gaan volleyballen. Daar ben ik inmiddels ook mee gestopt.

Ik moest meer bewegen, dat was sowieso duidelijk. Al die zakken chips die ik naar binnen prop gaan er heus niet vanzelf af. En dus werd er een sportschool abonnementje aangeschaft en gingen we daar maar heen. Helaas heb ik daar nooit echt van genoten..

Toen het feit kwam dat ik op mezelf ging wonen, moest het sportschool abonnement afgezegd worden en zodoende deed ik weer niets.

Overal, ja echt overal, kwam het voorbij. Hardlopen, dat geeft echt een kick! Nee, maar echt hardlopen is zo leuk! 

Ik zag het niet zitten hoor, moest ik zeker gaan hardlopen met een conditie van niets. 

Toch heb ik besloten om het te gaan doen, het is namelijk een gratis (na de aanschaf van een paar goeie schoenen) sport, die je gewoon kan doen wanneer het jou uitkomt.

Een paar weken nadat ik begonnen ben, geniet ik er echt van!

Nee, mijn prestatie zijn nog niet om over naar huis te schrijven (of om hier om deze blog te vermelden), maar we moeten ergens beginnen toch?

Stiekem ben ik zelf al hartstikke trots dat ik nu 4 minuten achter mekaar kan rennen en 2 minuten later dat nog een keer kan doen, en nog een keer, en nog een keer!

Die 30 minuten non stop rennen? Die komen er wel!

Als eerst die stomme regen maar weer weg gaat..

Lopen jullie hard? Of willen jullie gaan beginnen? Tell me your story!

Liefs!